In ieder mens leeft een veelheid aan stemmen. Stemmen die opbeuren of angst aanwakkeren, die twijfelen of de controle proberen te behouden. Ze komen en gaan, afhankelijk van de situatie, en vormen samen je identiteit – een houvast en status in de buitenwereld. Maar al deze stemmen delen één eigenschap: ze oordelen. Over jezelf, over anderen, over hoe het zou moeten zijn.
Toch is er een stem die dieper ligt. Een stem die niet meebeweegt met de ruis van verwachtingen, maar geworteld is in iets groters. Dit is de stem zonder oordeel, zonder houvast, zonder status. De stem die niet gevormd wordt door angst, maar voortkomt uit een tijdloze bron: de contemplatieve stem van de Geest en de Ziel als één geheel.
De Geest is de eindeloze ruimte van de Ether, de Ziel is de unieke vonk, het zegel dat zijn essentie draagt door tijd en ruimte heen. Samen vormen ze de brug tussen het tijdelijke en het eeuwige, het menselijke en het Scheppende.
Deze stem spreekt niet in woorden, maar in ervaring. Het is de fluistering die je uitnodigt om te herinneren wie je werkelijk bent – voorbij de rollen, voorbij de verhalen. Wanneer je deze stem volgt, overstijg je het sterfelijke en raak je het onsterfelijke aan. Je perspectief verruimt zich, kaders vervagen, en waar eerst oordeel was, ontstaat neutraliteit, groei en diepere autonomie.
De authentieke stem is speels, vrij en laat zich verwonderen.
Ga je meer op reis?
